Ayşe Emel Mesci yazdı : Altmış yıl önce altmış yıl sonra
İzmir'de bir “ağır ve karanlık” vardı. 2 Ağustos'ta “Karbala” oyunu, bir zamanlar fuar, bugünün açık tiyatrosu Izmir'deydim. Bu tur benim için farklı ve önemli bir olayın sahnesiydi. Kültürler arası tiyatro platformundan Orçun Masatçı ve Özgun Aytar, 60. sanat yılımı bir ödülle kutladı. Hatırlamak ve hayatınızdaki bu dönüm noktalarının kutlanması insanları mutlu eder, işlerinin boşa gitmediği hissini uyandırır ve sizi kişisel geçmişinize ateş etmeye ve bakmaya zorlar.
Faz
Bugün gözleri bakarken 18 yaşına gidiyorum. Doğru zamandı. Doren Tiyatrosu'nda, “Eski Çamlar Bir Kupa Oldu” komedisiyle Open -Air Tiyatrosu'na geldik. Altan Erbulak, komedi Cahit Irgat, Göksel Kortay, Tülin Orall, Ali Puyazoğlu, Hadi Çaman, Kerem Yulmazer, sanatçılarla oynuyordum. Ali Puyazoğlu o yaz tura gelemese de Altan Erbulak rolünü üstlendi. O yıl 18. yaş günümü Izmir Fuarı'nda kutladık.
Sıcak bir İzmir gecesinde paylaştığım arkadaşlarımdan biri olan yönetmen, yönetmen, oyuncu Cengiz Toraman, “Dair kapanıyor, bir döngü tamamlandı” dedi.
Hayatın döngüleri
Çok doğru. Kişi bu döngülerle hayatının bir duygusu var, ya da daha doğrusu, yaşam döngüleri anlam arayışımızda bize yardımcı oluyor.
Altmış yıl önce gittiğimde, tiyatro hayatımdaki ilk adımlarımı görüyorum. O zamandan beri geleceğe nasıl baktığımı hatırlamak imkansız. Ama tiyatroyu genç yaşıma da aşk olarak yaşadığımı biliyorum. Yılız Kenter, Melih Cevdet Getiy ve Sabahattin Kudret Aksal gibi çok ünlü öğretmenlerden eğitim alma olasılığını bulmanın yanı sıra, mesleğin ustalarının yanında büyümenin ve aynı sahneyi onlarla paylaşmanın değerini hatırlıyorum. Okul eğitiminin usta öğrenilmiş ilişki ile entegrasyonu, daha fazla puanın taşınması, bir tiyatro sanatçısı için ne anlama geldiğini, 1966'da İstanbul'daki (IBST) şehir belediye tiyatrosunda ve 1960'larda çalıştığım özel tiyatrolarda ufukları nasıl açtığı anlamına geliyor.
Hatırlamak
Testler sırasında deneyimlerimi olabildiğince iletmeye çalışan genç meslektaşlarımla konuşmalarımızda, tiyatrodaki ana öğrenme ilişkisinin önemi konusunda ısrar ediyorum. Çeşitli disiplinlere çeşitli disiplinler ekleyen modern bir eğitime ek olarak, nesiller boyları ile profesyonel bellek oluşturacak olan ana çırak ilişkisinin tiyatronun olmazsa olmasına inanıyorum. Çünkü tiyatro, geleneklerini ve köklerini sürekli ele alarak yaratıcılığını hatırlayarak ve yenileyerek devam eden bir sanat dalıdır. Bilinen Jean Jaurès, “Bir nehir denize doğru akıyor, tiyatroda küçük bir değişiklik ile tiyatroya uygulanabilir:” Nehrin kaynağı denize sadık kalır “.
Bizi ne kadar istediklerini unutan bir toplum yaratmaya, nesiller arasında kırılmış ilişkileri olan bir toplumu yapmak, sosyal ve kişisel tarihimizi istediklerini budamak ve bu bağlamda, tiyatronun paha biçilmez zincirini istedikleri kadar kırmaya çalışarak, hak ettiği değeri ana öğrenme ilişkisini hak ediyor.
Altmış yıl önce, altmış yıl sonra. Bu benim dersim.
